Wat bedrijven van gedetineerden kunnen leren (en andersom)
D
e sleutel om (jeugd)criminaliteit en de recidive omlaag te krijgen ligt in de werkkansen die ze krijgen bij bedrijven.’
Een opinie van Rivelino Rigters in De Correspondent
Illustratie door Elzeline Kooy (voor De Correspondent)
Op mijn vijfde ging mijn vader voor mijn neus dood. Een traumatische ervaring, die ertoe leidde dat ik op jonge leeftijd op zoek ging naar een vaderfiguur en rolmodellen. Die vond ik op de hoek van de straat, bij oudere jongens die zich vaak met criminaliteit bezighielden.
Op mijn dertiende had ik mijn eerste veroordeling te pakken. Toen ik in 1992 uit de jeugdgevangenis kwam, waar ik een aantal maanden had gezeten vanwege een geweldsdelict, was de verleiding groot om terug het straatleven in te gaan.
Ik was een tiener zonder werk en de baantjes of betaalde stages lagen niet voor het oprapen – zeker niet voor een ex-gedetineerde. Als ik snel geld wilde verdienen, kon ik zo weer wat tories plegen.
Hoe bedrijven en gedetineerden wat aan elkaar kunnen hebben.
Zo start de opinie van Rivelino Rigters over hoe bedrijven en gedetineerden wat aan elkaar kunnen hebben.
Zijn voorstel is: stimuleer de vijfhonderd grootste bedrijven van Nederland om betaalde stageplekken of startersbanen aan te bieden aan ex-gedetineerden. Deze bedrijven hebben de middelen, ruimte, mankracht en invloed om veel goed te doen en een verschil te maken in het leven van de jongeren.
Lees de volledige opinie in de Correspondent via de knop hieronder
