Dit was … Parlé Détiné met Leen Dendievel over ‘asem’
16/07/2023 - detentiehuis Kortrijk
Kersverse criminologe Merel Transez blikt terug op haar deelname aan 'Parlé Détiné' met Leen Dendievel in het detentiehuis Kortrijk.
Tekening: Brent Clymans
« J’suis pas tout seul à être tout seul – Stromae »
Zondag 16 juli.
Veertig aantal stoelen gevuld, 80 aantal oren van bewoners van het detentiehuis en vrije burgers gespitst om samen een verhaal over angst, maar vooral over persoonlijke groei, van Leen Dendievel mee te mogen beleven. Veertig aantal ‘rugzakjes’ vulden de zaal van het Detentiehuis te Kortrijk. ‘Rugzakjes’ vol herinneringen, ervaringen, emoties, ideeën over de wereld, zowel positieve als negatieve gewichten.
Angst. Wellicht heeft een groot deel van de zaal het ooit gevoeld. Niet het soort angst dat je voelt wanneer je een spin ziet, niet het soort angst omdat je vreest dat je de oven niet hebt uitgezet. Wél de angst dat voelt alsof je binnenstebuiten wordt getrokken. De angst dat stijgt tot in je keel, dat je naar ‘asem’ doet happen. Angst dat je doet overstromen.
Angst. Het is een verhaal die iedereen direct of zijdelings ooit raakt. Daarom vond ik deze editie inhoudelijk een sterke keuze. Het is zware materie, maar dat was welgekomen. Het zet aan tot zelfreflectie en tot een breder begrip van het zelf én de ander. Want als je je zelf ooit zo voelde, dan een ander misschien ook. Misschien helpt het begrijpen waarom mensen bepaalde keuzes maken.
Terwijl ik luisterde voelde ik ook een soort spanning in mijn lichaam opbouwen. Het bracht ook erkenning. Erkenning is iets heel bijzonder. Angst kan een eenzaam gevoel zijn, hoewel we het allemaal kennen. Op momenten van intense angst, lijkt het alsof nooit eerder iemand zoiets kan gevoeld hebben. Dit doet me denken aan het lied L’enfer van Stromae.
« J’suis pas tout seul à être tout seul – Stromae »
Wat me vooral zal bijblijven is het antwoord op een vraag die ik stelde aan Leen, waarvan ik wat uit mijn lood geslagen was. Leen vertelde over hoe iedereen een rugzak heeft, en er een moment kan komen waarop deze overvol zit, en te zwaar wordt om alleen te dragen. Ze opperde dat je soms moet toelaten dat een ander je helpt je rugzak even af te zetten. Ik kon me niet onmiddellijk in deze uitspraak vinden. Volgens mij is je rugzak iets die je onmogelijk kan afzetten, hoogstens kan iemand eens een schouder onder je duwen ter hulp, maar écht afzetten daar geloof(de) ik niet in. Ik vroeg Leen dus om extra duiding. Waarop zij een confronterend, maar misschien wel terecht antwoord bood: “Misschien heb je nooit iemand zo dicht kunnen laten om te helpen het even af te nemen en dingen uit te pakken”. Dit sloeg in, en heeft me doen nadenken.
Dankjewel daarvoor Leen.
Samengevat: verhalen van groei kunnen raken, aanzetten, beroeren, gevoel van erkenning geven, begrip leveren, en zoveel meer. Bij deze raad ik iedereen van harte aan om zich open te stellen om een volgende editie van Parlé Détiné bij te wonen. Activiteiten zoals deze zijn een brug tussen binnen en buiten, maar bovenal ook een brug tussen mensen. Durf nieuws- en leergierig te zijn, en steek eens een brug over.
Misschien tot op een volgende Parlé Détiné,
Merel Transez
Kersvers criminoloog
Met deze Parlé Détiné waren we een eerste keer te gast in het detentiehuis Kortrijk. Het eerste detentiehuis van het land, dat op donderdag 14 september 2023 een positieve balans opmaakte na één jaar werking. Een bijzondere vernieuwing in de Belgische strafuitvoering waar Avansa Mid- en Zuidwest, samen met het detentiehuis en vele partners zoals De Rode Antraciet, met enthousiasme mee zijn schouders onder zet via het organiseren van socioculturele activiteiten waar 𝗯𝗲𝘄𝗼𝗻𝗲𝗿𝘀 𝘃𝗮𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝗱𝗲𝘁𝗲𝗻𝘁𝗶𝗲𝗵𝘂𝗶𝘀 𝗲𝗻 𝘃𝗿𝗶𝗷𝗲 𝗯𝘂𝗿𝗴𝗲𝗿𝘀 𝗲𝗹𝗸𝗮𝗮𝗿 𝗼𝗻𝘁𝗺𝗼𝗲𝘁𝗲𝗻! Dit smaakt naar meer!
Initiatief
'Parlé Détiné' was een initiatief van Avansa MZW, De Rode Antraciet en het Detentiehuis Kortrijk.
