Losse haren, leven na verkrachting
Sonja wil laten zien hoe zeer een ernstig geweldsdelict ingrijpt in het leven. Maar bovenal wil ze vertellen hoe zij zichzelf weer hervond.
Sonja Graansma
In de nacht van maandag 8 op dinsdag 9 september 2003 trekt een onbekende man de 20-jarige Sonja van haar fiets. Onder bedreiging van een steekwapen verkracht hij haar meerdere malen. Ze leefde een leven in vrijheid, met de warmte van een liefdevol gezin in een dorp op de Veluwe. Tot die stille nacht. Een donkere gedaante sneed het elastiekje, dat haar blonde haren samenbond, kapot. Alles wat overbleef, was angst.
Sonja schrijft open en eerlijk over alles wat er in de jaren daarna op haar af kwam. Een pijnlijk palet van steun en vernedering, rompslomp en triomf, angst en verlossing, wanhoop en uithoudingsvermogen. Ontroerend zijn de mailwisselingen en ontmoetingen die Sonja met de ex-partner van de dader heeft; een vrouw, die geen slachtoffer mag zijn.
Sonja wil laten zien hoe zeer een ernstig geweldsdelict ingrijpt in het leven. Maar bovenal wil ze vertellen hoe zij zichzelf weer hervond.
Scherp en nauwgezet geeft Sonja weer wat de impact van seksueel geweld is op slachtoffers en hun omgeving, en het systeem waarin zij terecht komen. Indrukwekkend en lezenswaardig voor zowel lotgenoten als professionals.
Dit boek verscheen voor het eerst in 2016 en het verhaal heeft vele slachtoffers en hun dierbaren steun en erkenning geboden. In de herziene uitgave voegt Sonja toe waarom ze ervoor koos om na negentien jaar de man die haar verkrachtte, recht in de ogen aan te willen kijken. Ook deelt ze haar visie op hulp aan slachtoffers en voegt ze relevante informatie over organisaties die van waarde kunnen zijn voor slachtoffers toe aan haar verhaal.
