‘Mama, ik wilde je beschermen maar was te klein en bang van papa’
“Veel mensen zijn zich niet bewust van de emotionele rollercoaster waarop wij hulpverleners soms zitten. Door mijn teksten te delen, geef ik graag inkijk in die dagelijkse realiteit.”
Iwein Denayer was tot voor kort hulpverlener op het JAC in Halle. Hij werkte er met jongeren die zich in een kwetsbare leefsituatie bevonden. Nu is Iwein aan de slag als preventiewerker bij CAW Halle Vilvoorde.
Alex #1
De armen vol tatoeages en dikke stretchers in beide oren. Heel waarschijnlijk zit er geen grammetje vet aan deze kerel. 21 is hij.
Ik zie dat hij wat onwennig heen en weer beweegt op zijn stoel. Zo gaat het meestal, bij jonge mensen die de eerste keer een babbel hebben met iemand van het JAC, of een hulpverlener tout court.
‘Hij voelt zich mislukt omdat hij zijn middelbaar diploma niet heeft behaald.’
Eenmaal mijn gebruikelijke praatje over de werking van het JAC erop zit, neemt hij aarzelend het woord. Hij vertelt me dat hij een beetje in de rats zit. Hij kan moeilijk een job houden. Hij zit in een vicieuze cirkel waarin faalangst, onzekerheid, vermoeidheid en concentratieproblemen ronddansen in zijn hoofd.
Daar komt nog bij dat hij zich mislukt en dom voelt omdat hij zijn middelbaar diploma niet heeft kunnen behalen. “Ik had toen te veel aan mijn hoofd”, klinkt het.
Alex vraagt hoe ik kan helpen. Dat kan op verschillende manieren… Met de nodige ondersteuning, motivatie en mij als supporter, kan hij misschien toch nog zijn diploma halen. Of we zoeken samen naar een opleiding die hij kan volgen, zodat hij sneller aan de slag kan in een job die hem meer boeit dan die die hij tot nu toe had. We kunnen ook samenzitten met een organisatie die hem kan begeleiden in het vinden van een gepaste job. Er is wel wat mogelijk in België, land der kansen.
We nemen nog een aantal andere opties door en praten wat over koetjes en kalfjes.
…
